انگیزه ی عبادت لیل و نهارها
قربان روی ماه تو ایل و تبارها

این هفته هم گذشت تو اما نیامدی
خسته شدیم دیگر از این انتظارها

آه ای عزیز فاطمه وقتش نیامده
رحمی کنی به حال دل این غبارها؟

دارند یک به یک همه پائیز می‎شوند
در آرزوی وصل تو فصل بهارها

خورشید پر فروغ عوالم طلوع کن
محض رضای حضرت پروردگارها

گنجینه ی علوم الهی امام حیّ 
خیری ندیده بعد تو این روزگارها

برگرد از سفر علوی طینت حسن
برگرد ای ذخیره ی عالی تبارها

کم رنگتر شده است ولای ابوتراب
در بینمان بیا پسر تکسوارها

علامه ها کم از پدرت حرف می‎زنند
عزلت نشین شدند ولایت مدارها

برگرد تا که روضه بخوانیم دور هم
از زینب و رقیه و خلخال و خارها

یابن غریب عمه ی مظلومه ی تو را
کرب و بلا زدند به جان تو بارها

آقا شنیده ایم که جدّت حسین را
کشتند عصر روز دهم نیزه دارها

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

سلام صاحب عزا تسلیت غمت کم باد
میان اشک و دعایت مرا مبر از یاد

تو نیز سخت غریبی میان ما زیرا
به ارث بردی از جدّ خود غریبی را

اگر چه در همه ی عمر از تو دم زده ایم ای عشق
ولی به کار تو اصلا نیامدیم ای عشق

میان امت خود ناشناس و تنهایی
ولی یقین دارم بین روضه ی مایی

بلا شروع شد و تازه بعد عاشورا
چه میکشید خدا صبرتان دهد آقا

اگر چه ذبح و عطش زخمهای کاری توست
کنون مصیبت زینب دلیل زاری توست

دلی که سوخت چو نی بعد چوب خوانده تو را
سری که سوخت میان تنور خوانده تو را

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

خیلی خراب کرده ام آقا درست کن
من را به مهر حضرت زهرا درست کن

صدها گره به روی گره خورده بر دلم
ای چاره ساز این گره ها را درست کن

رویم سیاه باد دلت را شکسته ام
یک «جوُن» از من رسوا درست کن

آنگونه که تو خواسته ای من نبودم
من را به حق زینب کبری درست کن

بر سینه ی خرابه ام آقا نظاره کن
از این خرابه عرش معلا درست کن

ای علت حضور نم اشک نوکران
در چشمِ بی ثمر شده دریا درست کن

در روضه ی حسین از این چشم کور من
منّت گذار و چشم تماشا درست کن

ای آسمان کرب و بلا شاه تشنه است
قدری بیا آب گوارا درست کن

ما حسینی مذهبان را فخر و عزت زینب است
از همان روز دهم بانی هیئت زینب است

خاکیان در آستانش آسمانی میشوند
سالکان عشق را کشف و کرامت زینب است

کربلا رمز و رموز بیشماری داشته
سرّ توحیدش حسین سرّ امامت زینب است

تا قیامت ما مریدان مرام زینبیم
صاحب فتوای لطمه روی صورت، زینب است

سرّ استکمالی ما کلب زینب بودن است
عاشقان کربلا راه شهادت زینب است

مادران سینه‎زنهایش همه قربان او
مادرم میگفت ما را نان و نعمت زینب است

معجر او نور بود و محملش بال ملک
این اسارت نیست در اوج شرافت زینب است

کاخ ظلم از نطق طوفانی او ویران شده
ثانی زهرای اطهر در شجاعت زینب است

مرتضی را میشنیدند از طنین خطبه اش
شارح نهج البلاغه در حقیقت زینب است

کاش آدابی که دارد ذبح صورت میگرفت
این سخن سربسته است ام المصیبت زینب است

میبُرد انگشتری را با خشونت ساربان
آنکه جانش میرود هنگام غارت زینب است

روضه‎ی جانسوز دشت کربلا این روضه است
بین مشتی مست در رخت اسارت زینب است

صبا وزیده به سرخی دریغ از این پیک
رسیده صبح دهم صاحب الزمان لبیک

بر این مصیبت اعظم چو رود میباریم 
برای حال شما اضطراب ها داریم

فقط خدا داند تا غروب عاشورا
چه انکسار و فشاری ست روی قلب شما

فقط نه آنچه ندیدم را تو میبینی
که آنچه ما نشنیدیم را تو میبینی

به فکر حال تو افتاده ایم اول صبح
برایتان صدقه داده ایم اول صبح

ز داغ یار سراپای آتشی آقا
فدای قلب حزینت چه میکشی آقا

غمت که عیسوی است و صدات هم علوی
چه بهتر است خودت روضه خوانمان بشوی

بیا که با نفست جان رها کنیم از بند
بگو چه بر سر جدّ غریبت آوردند

بگو حسین کجا و چهل سمّ مرکب
بیا بگو چه میکشد امروز عمه ات زینب

به انتقام بیا ای رخت نشان حسین
بیا به جان رقیه بیا به جان حسین

در روضه ها میبارم اوج طاعتم این است
خاک کف پای حسینم عزتم این است 

در این دهه یک شب نیایم روضه میمیرم
سوگند در محشر که یوم الحسرتم این است

دارایی ملک سلیمان را نمیخواهم
من گوهری چون اشک دارم ثروتم این است

آری مگر این اشکها شوید گناهم را
تنها امید بخشش معصیتم این است

خیلی حضور فاطمه حس میشود اینجا
در روضه گر هستم مودب علتم این است

شیرین تر از شهد و عسل ذکر حسین جان است
بیزارم از لذات دنیا لذتم این است

تا آخر ماه صفر مشکی به تن دارم
شکر خدا که حاصل تربیتم این است

بر آستان تکیه گفتم یا ابوفاضل
عمری ست که اذن دخول هیئتم این است

باور ندارم با علمدارت چنین کردند
در روضه ها آقا دلیل حیرتم این است

عباس را تاب تماشای اسارت نیست
چشمش پر خون شد که یعنی غیرتم این است

چرا ز یار در این قلبها نشانی نیست
برای گفتن ناگفته ها زبانی نیست

همیشه صاحب خانه نظر به در دارد
فدای بی کسی اش هیچ مهمانی نیست

دگر به خانه ی ما سر نمیزند آقا
فضای خانه ی ما حیف آسمانی نیست

برای هر کس و ناکس نفس زدیم اما
نفس کشیدن ما صاحب الزمانی نیست

امان ز فقر معارف چرا نمی فهمیم
که در شراکت با دست او زیانی نیست

بیا زمان جوانی به درد او بخوریم
زمان پیری ما که دگر توانی نیست

به یار ما برسانید کربلا بدهد
خدا نکرده نگوید که کاروانی نیست

به کربلا نرسم شرمسار زهرایم
به کربلا نرسم برگه ی امانی نیست

هر کس که قسم داد خدا را به اباالفضل
بی فاصله شد حاجتش امضا به اباالفضل

عباس همان است که ارباب بگوید
کی میرسد عقل کم دنیا به اباالفضل؟

در عرش خدا چهارده آئینه ی الله
دادند کنار خودشان جا به اباالفضل

دلبسته شده زینب کبری به نگاهش
وابسته شد محشر کبری به اباالفضل

بوسه زده با عشق پیمبر به اباالفضل
مولا به اباالفضل زهرا به اباالفضل

قرآن اگر از فتح مبین گفته یقینا
عنوان شده مفتاح فتحنا به اباالفضل

ذوالنون در اعماق بلا گفت حسین
و افتاد در آخر سر قلاب اباالفضل

فضل و کرمی هست اگر، از ام بنین است
راه است ز فضل و کرم تا به اباالفضل

اهل حرم امروز اگر آرام و امانند
بند است تمامی نفسها به اباالفضل

به آب رسیده ولی از آب نخورده
هر قدر که رو زد لب دریا به اباالفضل

این حرمله حمله به حرم را جلو انداخت
یک تیر که زد اول بلوا به اباالفضل

ای دل بگو که بر سر پیمان کیستی؟
ای سر نگاه کن به دامان کیستی؟

از پینه ی میان دو ابروی خود مپرس
از دل سوال کن که مسلمان کیستی؟

دل خانه ی علی ست مده خانه را به غیر
سلمان از آن اوست تو سلمان کیستی؟

دنیا مصاف روز و شب و حق و باطل است
در این میانه گوش به فرمان کیستی؟

یا صاحب الزمان ز که پرسم نشانه ات
یوسف اسیر غربت زندان کیستی؟

باز این چه شورش است که از داغ جدّ توست
در سیل اشک سر به گریبان کیستی؟

ای میزبان مجلس سوگ محرمش
در بزم روضه هاش تو مهمان کیستی؟

میپرسم از زیارت ناحیه روز و شب
گریان چیستی و پریشان کیستی؟

از آب هم مضایقه کردند کوفیان
آه ای فرات تا ابد عطشان کیستی؟ 

زینب رسیده بود به گودال قتلگاه
ای خون و خاک پیکر عریان کیستی؟

قبل از فرود آمدن ای چوب خیزران
از خود بپرس بر لب و دندان کیستی؟

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

بسم رب الحسین آغاز صحبت عارفان حق بین است
چون خدای حسین بودن در، چشم پروردگار شیرین است

روضه خوانت خداست در محشر با نبی گریه میکند حیدر
عشق یعنی که گریه کردن بر داغ تو اصل اول دین است

قطره در وادی شما دریاست ادعا محضر تو بی معناست
پیش زهرا مقام او بالاست هر که در مجلس تو پائین است

قدر این چشمهای گریان را بهتر از من حبیب میداند
بوسه گاه ملائک عرش است دیده ای که به اشک آذین است

آنچه گنجینه ی گدای شماست پیرهن مشکی عزای شماست
روز اول که دیدمش گفتم آنکه روزم کند سپید این است

اینکه بعد از شنیدن داغت همچنان زنده ام خودش یعنی
در عزای تو کم گذاشتم نوکرت را ببخش غمگین است

هر که جز تو رفیق راهم شد باعث جرم و اشتباهم شد
دیگر از تو جدا نخواهم شد بهترین یار، یار دیرین است

از وفاتم که میشوی آگاه حتم دارم که میرسی از راه
السلام علیک یا ارباب اولین ذکر بعد تلقین است

کاش میشد بمیرم از غم تو در شب هشتم محرم تو
صورت پیرمردها حتی در غم اکبر تو خونین است

این فقط که علی اکبر نیست احمد و حیدر و حسن هم هست
بی سبب نیست این عبا آنقدر روی دوش قبیله سنگین است

گریه ی های های تو یک سو خنده ی آن حرامیان یک سو 
همه آنها که هلهله کردند نسلشان مستحق نفرین است

شرمنده‎ایم کار برایت نمی‎کنیم
جز وقت احتیاج صدایت نمی‎کنیم

جا می‎زنیم وقت عمل تا که می‎رسد
ترک گناه محض رضایت نمی‎کنیم

در باتلاق نفس گرفتارتر شدیم
تنها برای اینکه دعایت نمی‎کنیم

با اینکه دست توست شفاء لکل داء
در اوج درد میل شفایت نمی‎کنیم

تنگی دست ما اثر کاهلی ماست
این دست را دخیل عبایت نمی‎کنیم

تو روز و شب حمایت ما میکنی ولی
ما از توی غریب حمایت نمی‎کنیم

بد کرده‎ایم با تو دلت را شکسته‎ایم
باز اعتنا به این گله‎هایت نمی‎کنیم

حتی اگر ندیده حرم جان دهیم ما
تصمیم با شماست شکایت نمی‎کنیم

اما چه بهتر است که ما را طلا کنی
این روزها مسافر کربلا کنی

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

ساکن عرش خدا یار دعایش گریه است
مَحرم ماه مُحرم ربنایش گریه است

بندگی مال خدا و زندگی مال حسین
خوش به حال آنکه فرش زیر پایش گریه است

خیر دنیا را نمیخواهیم ارزانیتان
آنچه را خیر النساء داده به جایش گریه است

راست میگویند روضه آب و نان ما شده
نهضت ما ابتدا تا انتهایش گریه است

دل نبستن بر حسین از هر گناهی بدتر است
دل اگر بیمار شد شفایش در گریه است

هم زیارت هم شهادت میدهند آماده باش
با دو چشمی که جهاد هر دو تایش گریه است

بارها با دست آقا دست بیعت داده ایم
سنگهای این حسینیه بنایش گریه است

چند سالی هست دارد حسرت یک اربعین
من فدای رهبری که کربلایش گریه است

ما فقط حال بکاء داریم اما فاطمه
موقع ذکر مصیبت گریه هایش گریه است

کشته اشک است یا خون خدای ما حسین
زخمهای پیکر آقا دوایش گریه است

مشک آبی نیست سقا نیست اما کودکش
تشنه است آنچه ضرر دارد برایش گریه است

چند وقتی میشود نه شیر خورده نه غذا
جان ندارد حنجرش جان صدایش گریه است

میبرد آبش دهد ارباب یا خوابش کند
حاجی شش ماهه ای را که مِنایش گریه است

یک قدم برداشت و چندین قدم آمد عقب
پشت سر یک لشکر اما پیش پایش گریه است

خنده هایش را گرفتی حرمله از مادرش
دست بابا خونی و زیر عبایش گریه است

اگر چه آدمی با آب یا دریا بدن شوید
ولی در کربلا دیدم مَلَک با خاک تن شوید

برای بردن نام تو کعبه باز مَحرم نیست
هزاران بار اگر با چشمه ی زمزم دهن شوید

به قدر دست شستن بین کمال هر شهیدی را
نصیبش بوریا گردد اگر دست از کفن شوید

به توبه نیست، تطهیر نجاست آب میخواهد
خدا با گریه از آلودگی، دامان من شوید

جوانی مرا بردند و پیری مرا دیدند
چه میدانستم این داغِ تو رنگ از موی من شوید

چه شد آن دادهای من چه شد فریادهای من؟
همین باشد جزای آنکه دست از خویشتن شوید

چه ها بر پیرهن رفته چه ها بر آن بدن رفته
که زهرا چهارده قرن است خون از پیرهن شوید

قیامت چون شود قبل از مشرف گشتن زهرا
زمین حشر را آب جبین سینه زن شوید

همه دور حسین و بچه هایش جمع میگردند
ولی پرونده ی گریه کنانش را حسن شوید

حسین بن علی مانده که قبل از رفتن خیمه
چگونه خون جاری از این خونین بدن شوید

دلت سیاه شده نور هل اتی کافی ست
ز خلق رانده شدی حجت خدا کافی ست

نیاز بنده ی عاشق به مال و زیور نیست
دلی که برغم مولاست مبتلا کافی ست

که گفته وصل دوای تمام درد منست؟
هر آنچه یار بخواهد همان مرا کافی ست

از آستان امامی که معدن خیر است
برای نوکر درمانده یک دعا کافی ست

بیا به خاطر قلب امام قول دهیم
اگر چه دیر شده اما دگر خطا کافی ست

برای هر که هوای دلش نفسگیر است
نفس کشیدن در مشهد الرضا کافی ست

حرم کجا و من روسیاه کجا؟ می دانم
همین که سوختم از هجر کربلا کافی ست

دوید زینب و با گریه گفت با قاتل
نزن عزیز مرا شمر بی حیا کافی ست

همه کفن بخرند و همه کفن بشوند
فقط برای حسین است بوریا کافی ست

 جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

خدا نوشته مرا از ازل برای حسین
تمام دار و ندارم بُود فدای حسین

به گور هم بروم قبر من حسینیه است
که از زمان تولد شدم گدای حسین

به چاه معصیت افتادم و نجاتم داد
گرفت دست مرا هر زمان دعای حسین

دو چشم دارم و این چشم های ناقابل
خدا کند که بیفتد به زیر پای حسین

تمام پیرغلامان امیدشان این است
شوند شامل الطاف بچه های حسین

به فکر جنت و این چیزها نباید بود
کجاست جنت ما؟ مجلس عزای حسین

علاج درد من بی علاج یک چیز است
مرا فقط برسانید کربلای حسین

حسین گفتن ما هم حواله ی زهرا
رسید تا به حرم ناله و نوای حسین

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

تا دلم از کرده‎های خویش نادم می‎شود
بیشتر از پیش چشمم گریه لازم می‎شود

اشک بال پر زدن در وادی معراج‎هاست
گریه‎کن در روضه جبریل عوالم می‎شود

شمع باشی یا که پروانه چه فرقی می‎کند
سوخت هر کس که درونش عشق حاکم می‎شود

هر که سنگ طعنه‎های خلق را تاب آورد
حتم دارم شیشه هم باشد مقاوم می‎شود

گرچه هِی در می‎زنم کشکول من را پر نکن
دست سائل تا که خالی شد مزاحم می‎شود

این خرابت را بیا و لطف کن بیرون مکن
قول خواهد داد که یک روز سالم می‎شود

تا گناهی می‎کنم زهرا وساطت می‎کند
پشت مادر طفل بازیگوش قایم می‎شود

آه ای ماه هزار و چند ساله تو بگو
سهم ما تا کی سیاهی مداوم می‎شود؟

هر زمان ناحیه می‎خوانم تصور می‎کنم
روح من تا کربلایش با تو عازم می‎شود

گریه تنها در میان روضه‎ی جدّت حسین
اشک هر چه میدهی خرج مراسم می‎شود

لااقل این جسم عریان مانده را دفنش کنید
نامروت‎ها کسی اینقدر ظالم می‎شود؟

آن ردا و آن عبا و آن عمامه بس نبود؟
کهنه پیراهن مگر جزء غنایم می‎شود؟

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

می‎نشینیم سر کوی اباعبداللّه
به امید رخ نیکوی اباعبداللّه

از کریمی خودش بوده که ما هم شده‎ایم
همه‎ی عمر ثناگوی اباعبداللّه

صحن پیشانی ما بوی حسینیه گرفت
از گِل تربت خوشبوی اباعبداللّه

اهل معراج نشد هیچ رسولی الّا
با توسل به سر موی اباعبداللّه

نزد پیغمبر ما خوبتر از هر عملی‎ست
زدن بوسه به بازوی اباعبداللّه

دستگیر است اگر از همه‎ی خلق حسین
بوده چون فاطمه الگوی اباعبداللّه

رحمت واسعه‎اش جلوه و یاد حسن است
رفته بر خوی حسن خوی اباعبداللّه

نیست انصاف نگوییم از ایمان رباب
ذوب مولا شده بانوی اباعبداللّه

فاطمه در صف محشر به سویش خواهد رفت
هر که رفته قدمی سوی اباعبداللّه

مُحرم کعبه‎ی بی‌‎دلبر زینب نشویم
قبله‎ی ما فقط روی اباعبداللّه

زودتر خورد زمین خواهر مظلوم حسین
دید تا خم شده زانوی اباعبداللّه

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

خدا گواه که دل بی تو صد بلا دارد
بیا که محفل ما بوی کربلا دارد

کنار تو نفحات الحسین دلچسب است
تمام شهر از این نفخه‎ها جلا دارد

به یُمن توست که از دشت نینوا هر روز
ندای جدّ غریبت مرا صلا دارد

به لب اگر گل لبیک داعی اللّه است
دعای توست دلم نغمه‎ی ولا دارد

ز همنشینی تو دفع صد بلا بشود
خوش آن کسی که دلی چون تو مبتلا دارد

سخن ز راس بریده ز صوت قرآن است
همان که زمزمه در تشتی از طلا دارد

برای عمه‎ی مضطره‌‎ات بمیرم من
که عمه بیشتر از هر کس ابتلا دارد

میان آن همه غربت چو کوه اِستاده
چه نقشه‎هاست که با خطبه بر ملا دارد

چه قدرتی‎ست بنازم به بانوی عصمت
که از خطابه او پرچم اعتلا دارد

وجود پاک تو را ای که منتقم هستی
به هر کجاست خداوند بی‎بلا دارد

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

غربت نشینیم و هوای آشنا داریم
قلبی شکسته اشک‎هایی بی‎ریا داریم

زهرای مرضیه به ما قطعا نظر دارد
وقتی که از داغ حسین او عزا داریم

در این هیاهو مثل ما آسوده خاطر کیست؟
شکر خدا که خامس آل عبا داریم

از چشم‎های خیس راهی حرم هستیم
معراج رفتن بال می‎خواهد که ما داریم

چشمی که مَحرم شد به نامحرم نمی‎افتد
آلوده‎ایم اما دم هیئت حیا داریم

مشکی تن دیوارهای شهرمان کردیم
این ارث را ما از علی موسی الرّضا داریم

ماه مُحرم منزل معشوق نزدیک است
هر گوشه‎ای از شهرمان یک کربلا داریم

وقتی که پای ما روی فرش حسینیه است
احساسمان این است که در عرش جا داریم

ما کمتر از حدّ بضاعت گریه‎کن بودیم
بیش از نماز یومیه، اشک قضا داریم

ماه مُحرم دخل و خرج ما تفاوت کرد
هر شب میان سفره‎ها نان و غذا داریم

هرسال مردن پای روضه آرزوی ماست ‎
امسال هم این عشقبازی را بنا داریم

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

باز آمدم که یاری چشم تری کنم
بر گریه‎های صاحب عزا یاوری کنم

هم ناله با صدای نوای امام خویش
با آه و ناله یاری یک مادری کنم

وقتی که داد می‎زنی «یا جدّی الغریب»
می‎گریم و برای تو غم پروری کنم

یاد به خون نشستن او می‎کشد مرا
یاد جدا جدا شدن پیکری کنم

تا یاد درد عمه‎ی مضروبه می‎کنی
من شرم از اسیری یک خواهری کنم

دستی بکش به روی سر روضه‎خوان خویش
تا حق ادا به مجلس یک دختری کنم

صدها محرمم اگر آید کنار تو
شوری بده که وقت عزا محشری کنم

قلبی سلیم خواهم و عقلی سلیم تا
بر نفس خویش تا به ابد سروری کنم

دل را تو خود گره به سر زلف خود زدی
باید که من ز غیر تو دل را بری کنم

چاره نماند به دردسر سرگردانی‎ام
در را ه کربلایِ تو ترک سری کنم

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

هر کسی تنهاست ذکرش می‎شود تنها حسین
هر کسی گم می‎شود را می‎کند پیدا حسین

دستگیری می‎کند از عاشق بی دست و پا
می‎نشاند نوکر آلوده را بالا حسین

بر کسی دلبسته‎ام که دل نبسته بر کسی
از همه دل کنده‎ام در این جهان الّا حسین

کار من گریه است از بدو تولد تا ابد
خیر دیگر که ندیدم من از این دنیا حسین

بارها گفتم نمی‎بخشد ولی بخشید و گفت
بار آفت خورده‎ات را می‎خرد یکجا حسین

سیزده نور خدا را دوست دارم مثل هم
چون که می‎دانم در آنها هست استثنا حسین

لنگ (فکر) دیدار خدا بودم که بین روضه‎ها
وقت یا اللّه آمد بر زبانم یا حسین

هم امامت هم قیامت هم شفاعت می‎کند
روز محشر هم بیاید کار دارم با حسین

کاف و هاء یاء عین صاد سور مریم
سوره‎ی والفجر روی نیزه شد معنا حسین

من فدای دختری که در خرابه بود و گفت
با همان لکنت به سختی چند تا بابا حسین

خوردم از این و آن مشت و لگد حالا بگو
من شدم پیرتر یا مادرت زهرا حسین؟

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

ای گل نرگس چرا هم پای آهت غربت است؟
گریه‎کن لازم نداری روضه‎هایت خلوت است

چشم ما کرده هوس یکبار خون گریه کند
روزی این چشمِ بی‎توفیق اشک حسرت است

یک حسین از تو رسید و عالمی آشفته شد
بین روضه، بودن صاحب نفس‎ها نعمت است

ناله‎ات ما را عزادار سرِ بر نیزه کرد
هر کجا که روضه داری، اشک ما هم دعوت است

گوشه‎ی تنهایی‎ام دق می‎کنم کی میرسی؟
اشتیاق وصل از شیرینی هم صحبت است

سائل اشکم رفیق گریه‎های بی کسی
بچه‎های فاطمه الطافشان بی‎منّت است

خرج روضه می‎شویم و منصب ما نوکری ست
روضه‎خوانی نعمت است و گریه کردن خدمت است

در نماز خویش هر شب روضه‎داری می‎کنم
می‎کشم تسبیح آه و روضه‎خوانم تربت است 

غصه‎ عریانی جدّ غریبت روی خاک
مایه‎ی آه تمام خاندان عصمت است

سینه‎ات بر زیر پا افتادنش را گریه کرد
تنگی پیراهنم، پیراهنش را گریه کرد

سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

با این همه گناه ز کویت نراندی‎ام
امسال هم به ماه محرم رساندی‎ام

پشت سرم دعای تو و مادر تو بود
دستم گرفتی و به حریمت کشاندی‎ام

چون طفل گمشده بغلم کردی ای حسین
پیش خودت نشانده و قدری تکاندی‎ام

منّت سرم گذاشتی و از میان عرش
با نام مادر و پدرم باز خواندی‎ام

می‎خواهی‎ام هنوز وگرنه چو دیگران
با پول و شهرت از حرمت می‎پراندی‎ام

از کودکی برای شما خیمه می‎زدم
دنبال خویش کوچه به کوچه دواندی‎ام

یک روز بی تو زنده نمی‎مانم ای حسین
با آب و نان خواهر خود پروراندی‎ام

آید به گوش ناله‎ی «هَل مِن مُعین» تو
در زیر دست و پا ته گودال خواندی‎ام

مظلوم کربلا لَکَ لبیک یا حسین
تو می‎کشی مرا لَکَ لبیک یا حسین

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

ای وارث حقیقی مشک و عَلم سلام
مولای هر چه آینه هر چه ألم سلام

امسال هم نیامدی و در فراقتان
آمد دوباره ماه عزا، ماه غم سلام

عرض ادب به محضر نورانی شما
عرض درود و تسلیت و باز هم سلام

از راه دور از حرم زخم‎دارِ دل
دستی به روی سینه تو را می‎دهم سلام

ای سایه‎ی مبارک تو بر سرم زیاد
هر چند بی‎بضاعت و هر چند کم سلام

ماه محرم است پُرم از غزل، عطش
ای بیت‎های گمشده‎ی محتشم سلام

یا صاحب الزمان تکایای محترم
از تو به هر چه هیئتی محترم سلام

از ما نثار مقدم تو هر قدم درود
از تو نثار سینه‎زنان هر قدم سلام

کی می‎شود کنار تو، صحن عمویتان
هر شب حرم دوباره حرم در حرم سلام

با اینکه درون دل خود ترسیده‎ام
ممنون توام محرمت را دیده‎ام

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

شادی برای مردم و ماتم برای ما
خنده برای خلق ولی غم برای ما

خرج تو کرده‎ایم، خدا کرد خرج ما
چه خیرها که داشت دو دِرهَم برای ما

زهرا همیشه زحمت ما را کشیده است
حتی خریده شال عزا هم برای ما

هر کس نفس کشید در این روضه، شد مسیح
از بس مقدس است همین دم برای ما

حُسن ختام سیر الی الله این دهه است
سفره گشوده ماه محرم برای ما

این که بدون روضه به جایی نمی‎رسیم
ثابت شده‎ست قدر مسلّم برای ما

هرگز به زیر منت مردم نمی‎رویم
وقتی که هست سایه‎ی پرچم برای ما

وقتی فرات اشک مهیاست از دو چشم
بی قیمت است چشمه‎ی زمزم برای ما

گریه‎کن حسین کمک کار فاطمه است
کرده دعا رسول مکرّم برای ما

«بی‎بی» کدام روضه غذا طبخ می کنی؟ 
از دستپخت خود بدهی یک کم برای ما

گفتند که حسین گرسنه شهید شد
این غصه شد مصیبت اعظم برای ما

از فراق تو نمردیم، مسیحا نشدیم
چشم ما تار نشد از غم و بینا نشدیم

جای تو دست به دامان طبیبان بودیم
حقمان بود اگر باز مداوا نشدیم

بی تو یک عمر پی هر کس و ناکس رفتیم
گم شدیم آخر از این غفلت و پیدا نشدیم

نام مجنون به روی ماست ولی کو مجنون؟
وقتی از هجر تو آواره صحرا نشدیم

درد این است که ما محض رضای دل تو
بی خیال خوشی فانی دنیا نشدیم

خاک عالم به سر ما که در این عمر دراز
لحظه‎ای مشتری یوسف زهرا نشدیم

گریه کردیم ولی گریه‎ی بی فکر چه سود
قطره بودیم ولی وصل به دریا نشدیم

پیش ما آمدی اما همه غفلت کردیم
لحظه‎ای پای قدم رنجه‎ی تو پا نشدیم

قصدمان بود همه سنگ صبورت باشیم
قصدمان بود که از بخت بد اما نشدیم

همه رفتند حرم ما که نرفتیم هنوز
زائر مرقد شش گوشه ی آقا نشدیم

کاش می شد که تو ما را به زیارت ببری
یک شب جمعه به پابوسی حضرت ببری

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

ادامه »