سرگشته را دیار غریب و وطن یکی ست
سرهای مست را نی و طشت و بدن یکی ست

همچون حبیب جان بده پیش از شهادتت
صد بار مرگ در نظر ممتحن یکی ست

آری اگر حسین به عالم یگانه هست
سوگند بر خدای احد، ربّ من یکی ست

در پیش چشم فاطمه منصب ملاک نیست
مداح و کفش جفت‎کن و سینه‎زن یکی ست

زینب به جان خرید بلاهای خانه را
یعنی کسای روی سر پنج تن یکی ست

هر چند بی حرم این خانواده داشت
اما در این میان فقط بی کفن یکی ست

آمیخت خون لاله به خون گل حسن
بنگر به قتلگاه حسین و حسن یکی ست

غارت نشد به زعم من از تن لباس او
کز لطف نعل‎ها تن با پیرهن یکی ست

فرقی نمی‎کند به کجا نیزه می‎زنند
در چشم خصم سینه و قلب و دهن یکی ست

ادامه »

آن کسانی که کمی هم خرج هیأت می‎کنند
در حقیقت با ابوفاضل شراکت می‎کنند

یک غذای نذری از هیأت به خانه می‎برند
سفره‎ی خالی خود را غرق برکت می‎کنند

باز قلک‎ها شکست و طبل و سنج آماده شد
بچه‎ها در بین هر کوچه قیامت می‎کنند

یادشان رفته که ده ماه است بین بسترند
پیرزن‎ها با عصا در روضه خدمت می‎کنند

خستگی روضه در می‎آید از تن‎های ما
وقتی آل الله احساس رضایت می‎کنند

می‎شود دفع بلا از مردم و از شهر ما
روضه خوان‎ها تا دو خط ذکر مصیبت می‎کنند

عده‎ای گمنام می‎آیند در زیر خیمه و
در میان گریه‎ها نذر شهادت می‎کنند

وقت گریه زیر پرچم مستجاب الدعوه‎ای
هر چه می‎خواهی بگو فورا اجابت می‎کنند

پس چه شد ویزای من آقا خودت کاری بکن
باز هم از اربعین دارند صحبت می‎کنند

تو مگر قرآن نخواندی پیش اینها پس چرا
با وضو دارند در گودال ذبحت می‎کنند

ادامه »

من با غم جدّ غریبت آشنا هستم
مانند تو غرق عزای کربلا هستم

می‎بینم از لطف تو عمق روضه را گاهی
با قلب تو آئینه‎دار روضه‎ها هستم

دستم نگیری دور از راه تو می‎مانم
با تو فقط سرمایه‎دار هل أتی هستم

تا سر به راهم ای گل زهرا قبولم کن
در معرض خوف و خطر، جرم و خطا هستم

هیأت نیایم بی گمان یک روزه می‎میرم
من زنده از خاک کف پای شما هستم

عمری ست در راه شما «یا لیتنا» گفتم
دارم امید اینکه شهید نینوا هستم

تنها نه من مشغول دعا و گریه و نوحه
آماده یاری به میدان بلا هستم

جان عمو عباس چشمان مرا پر کن
مسکینم و در کوی آن سقا، گدا هستم

دست مرا در دست‎های گرم خود بگذار
من طفل سرگردان کوی «هل أتی» هستم

گم می شوم آقا ز چشمت گر بیافتم من
محتاج لطف گوشه‎ی چشم رضا هستم

حالا گریز شعر من یک حنجر پاره است
من روضه خوان مجلس «خیر النسا» هستم

گویند تو از گوشه‎ی گودال می‎دیدی
ارباب می فرمود من خون خدا هستم

صورت به خاک گرم مقتل داشت و می‎گفت
رحمی کنید ای قوم سبط مصطفی هستم