اشکی شود جاری جوابش با حسین است
روضه به پا شد هر کجا آنجا حسین است

نامش که می‎آید به هم می‎ریزد عالم
نامی که هر دم می‎کند غوغا حسین است

بر دل نباشد ترسی از فردای محشر
آنکه شفاعت می‎کند فردا حسین است

از روز اول تا ابد هستیم سائل
از ابتدا تا انتها آقا حسین است

لطفش همیشه شامل حال گدا شد
قطره صفت هستیم تا دریا حسین است

محشور می‎گردد هر آن کس با مُحبّش
معشوق و محبوب و عشق ما حسین است

مشکل گشای مشکلات سخت تنها
از پرده‎ی دل ذکر أدرکنا حسین است

حتی بهشتی را که سبحان وعده داده است
رمز  ورودش گفتن یک یا حسین است

تحریف گشته قصه‎ی لیلی و مجنون
مجنون قصه زینب و لیلا حسین است

آن کس که بی سر بود اما باز بخشید
انگشت و هم انگشتر خود را حسین است

زهرا کنارش بود در تنگی گودال
حاشا بگویم بی کس و تنها حسین است

«اهل القُری» آقای ما را دفن کردند
عریان تنی که ماند در صحرا حسین است

شب‎های جمعه کربلا باب الکرامة است
فریادهای حیدر و زهرا حسین است

چقدر از غم هجران جگر کباب شدیم
نیامدی و عکس بین قاب شدیم

شکسته‎ایم دلت را حلال کن ما را
تو گریه کردی و ما از خجالت آب شدیم

کسی به غیر تو اصلا به ما جواب نداد
زدیم هر درِ دیگر، فقط جواب شدیم

نگو ز آتش دوزخ برای منتظران
که از ندیدن تو سال‎ها عذاب شدیم

ببخش اگر که تو بودی و باز کج رفتیم
کنار آب گرفتار هر سراب شدیم

دعای خیر تو بوده اگر که گریه کنیم
تو لطف کردی و ما سینه‎زن حساب شدیم

مگر حسین بسازد ز مرحمت ما را
برات را بده آقا که بد خراب شدیم

به یاد صورت آقا که شد خضاب از خون
ز خون دیده‎ی خود شب به شب خضاب شدیم