اراده کرده خدا جاودان شود غم تو
بهشت واقعی ماست بزم ماتم تو

هزار سال عبادت نمی‎رسد هرگز
به اشک سینه‎زنان در شب محرم تو

دو قطره گریه برای تو کرد و رفت بهشت
از آن به بعد شد آدم همیشه آدم تو

نماز خواندنم از برکت عزای تو بود
مرا خرید خداوند زیر پرچم تو

بگیر دست مرا در شلوغی محشر
حساب کرده‎ام آقا به قول محکم تو

سه چار ساله که بودم برات سینه زدم
ز کودکی به لبم بود اسم اعظم تو

چه بد چه خوب سر سفره‎ی تو مهمانم
خداست مشتری این بساط در هم تو

کسی که رفته زیارت خودی این خانه است
کسی که رفته زیارت شده است محرم تو

کجاست احمد مختار تا نظاره کند
کسی نشسته روی پیکر مُکرم تو

تا کی غریبانه در این کنعان بمانم
در انتظار دیدنت گریان بمانم

تا کی من قحطی زده بین بیابان
محروم از باریدن باران بمانم

خیلی زیادی در این دوران هجران
نگذار بیش از پیش در خسران بمانم

وقتی دلت را با گناهانم شکستم
حق من است آواره و حیران بمانم

ای وای اگر بی درد هجرانت بمیرم
ای وای اگر در جهل خود پنهان بمانم

بالاتر از بی دردی اصلا محنتی نیست
من دوست دارم بی سر و سامان بمیرم

مشتم همینکه باز شد آواره گشتم
باید همیشه دست بر دامان بمانم

ریزه خورت هستم، به من نفرین اگر که
خیره به دست لطف این و آن بمانم

بین حسینیه فقط جریان گرفتم
تا آخرش بگذار تا در این جریان بمانم

خواب و خوراکم درد دوری از حرم شد
تا کی به فکر مرقد جانان بمانم

پیراهنش غارت شد و باید همیشه
گریه کن آن پیکر عریان بمانم