به سوی یار از ندارها سلام می‎رسد
خوشیم این سلام‎ها به آن امام می‎رسد

شدیم بی نصیب از نظاره‎ی رُخش ولی
نگاه لطف او به ما علی الدوام می‎رسد

عطای یار و منع بخشش از یکست باطنا
صلاح ماست هر دوتاش هر کدام می‎رسد

بریده می‎شود نخ توسل اهالی‎اش
به پای سفره‎ای که لقمه ی حرام می‎رسد

از این طرف گناه ما فقط به سوی او رسید
از آن طرف همیشه لطف و احترام می‎رسد

همین که بر دعا دو دست خود بلند می‎کند
به قلب ما همین دقیقه التیام می‎رسد

دل شکسته از غریبی عقیله صبر کن
می‎آید آن امام و و قت انتقام می‎رسد

حضور دارد و ما فکر غیبتش هستیم
غریب مانده و غافل ز غربتش هستیم

سراغ از او نگرفتیم، او سراغ گرفت
گله نکرده ز ما گرچه رعیتش هستیم

به جای کار برایش همش طلبکاریم
نه نوکریم نه در فکر خدمتش هستیم

چقدر همت ما بوده مَحرمش باشیم؟
چقدر مونس شب‎های خلوتش هستیم؟

همیشه، همه جا او هوای ما را داشت
همیشه و همه جا زیر منتش هستیم

قرار بود بسوزیم ما ولی نگذاشت
خدا گواه‎ست اسیر رفاقتش هستیم

خدا کند که به ما کربلا افاضه کند
که سال‎های زیادی به حسرتش هستیم

چه کربلاست که عالم به هوش می‎آید
چه کربلاست که فکر زیارتش هستیم

چقدر کار این بزرگ‎زاده سخت می‎شود
در آن زمان که کاروان به ازدحام می‎رسد

شب قدر است و پای این سفره هر چه داشتی به من دادی
باز هم با نگاه رحمت خود فرصت آشتی به من دادی

از همه بیشتر خطا کردم از همه بیشتر وفا کردی
آبرو بردم آبرو دادی آبرودار اعتنا کردی

چشم پوشیدی و نگاه اصلا سمت پرونده‎ام نکردی تو
من بد را کنار خوبانت باز شرمنده‎ام نکردی تو

جان زهرا دل پری دارم آمدم درد و دل کنم با تو
ای خدا وقت معصیت‎هایم من خجالت کشیده‎ام با تو

بار من ریخته است و وقت کم است عمر من رفت و مرگ نزدیک است
گفتم از مرگ یا امام رضا، خانه‎ی قبر تنگ و تاریک است

جای آلوده‎ها هم استغفار عوض بی‎نیازها العفو
عوض تک تک گنه‎کاران عوض بی نمازها العفو

رمضان است و یاد آنها که پَر گرفتند با نشان حرم
روزه‎داری ماست والله زیر دِین مدافعان حرم

رمضان است و شیعیان یمن پای عهد تو روسفید شدند
دم افطار خانواده‎شان سر سفره همه شهید شدند

رمضان است و مردم بحرین سهم‎شان ظلم نانجیبان شد
دهن روزه نوجوانی گفت یا حسین و گلوله باران شد

نسل زهرا و نسل مولاییم در رشادت مراتبی داریم
مشت تزویر باز خواهد شد پشت داریم، صاحبی داریم

امشب از دور شیعیان کم کن شرّ هر پست و بی وجودی را
ذکر عجّل علی ظهور از ما تو بزن ریشه‎ی سعودی را

کوری دشمنان علی خوانده‎ایم یا علی ولی الله
سجده‎ی شکر می‎کنم که هنوز مانده‎ام با علی ولی الله

خاک اینجا به ما نمی‎سازد طرف کربلا مرا ببرید
لیلة القدر اگر که بخشیدی عرفه کربلا مرا ببرید

ادامه »

ای دل سریع باش و به پا کن قیام را
سمت شه نجف ببر از من سلام را

خود را درون صحن گنه‎سوز او بسوز
تا اژدهای نفس نسوزانده کام را

دنیای لهو را سه طلاقه‎اش کن و برو
عقد خودت کن آخرت مستدام را

با مستحب خویش به واجب ضرر نزن
اما ز هر دوتاش ببر فیض تام را

ترک گناه ساده‎تر از توبه کردن است
نفس تو دست توست بگیرش لجام را

آنچه نخواستی به سر دیگری نخواه
جز مرتضی نداشت کسی این مرام را

کم نیست خاک پای غلام علی شدن
راحت به هر کسی ندهند این مقام را

ای کوره‎پز به آتش خود هی شرر نده
صبر است آن که می‎پزد این خشت خام را

سلمان سه قرن روی زمین ذره ذره سوخت
تا شد مرید، حیدر علیه السّلام را

این نور، خانه زاد خدا بوده است، پس
قطعا خدا گذاشت بر این طفل نام را

رمز حیات عالم در دست مرتضی‎ست
ایزد به خضر نیز نداد این دوام را

ای دل ز هر که ظلم کشیدی بگو علی
دست علی بگیرد از او انتقام را

ارباب اگر علی‎ست سوی کدخدا نرو
وقتی حلال هست چه حاجت حرام را

پای حکومتش به فرج می‎رسد یقین
هر جا علی به دست بگیرد زمام را

روز شروع هر که به گوشش علی شنید
پیش علی‎ست خواندن حسن ختام را

کن نظری بنده‎ی آلوده‎ام ای خدا ای خدا
خسته شدم دور ز تو بوده‎ام ای خدا ای خدا

گردن کج رو زدم، در شب قدر آمدم
الهنا یا کریم، الهنا یا کریم

با دل غمدیده صدا می‎زنم ای خدا ای خدا
آنکه به خود ظلم نموده منم ای خدا ای خدا

آبرویم را نبر، بار مرا هم بخر
سیدنا یا کریم الهنا یا کریم

با گُنهم سوختم و ساختم سیدی سیدی
هر چه تو دادی همه را باختم سیدی سیدی

آمده‎ام سر به زیر دست مرا هم بگیر
سیدنا یا کریم الهنا یا کریم

آمده‎ام عقده ز دل وا کنم ربنا ربنا
لطف تو را خوب تماشا کنم ربنا ربنا

سائل پشت دَرم، فاطمه شد مادرم
سیدنا یا کریم الهنا یا کریم

از غضب خویش امانم بده یا کریم یا کریم
روی علی را تو نشانم بده یا کریم یا کریم

پر بکشم تا علی، نعره زنم یا علی
یا علی و یا علی، یا علی و یا علی

تا که به لب نام حسین می‎برم ای خدا
می‎پرد این دل به هوای حرم ای خدا

خون خدا السّلام، کرب و بلا السّلام
حبیبنا یا حسین، سیدنا یا حسین

می‎رسد از خیمه زنی بی پناه واویلا واویلا
دیدن یارش وسط قتلگاه واویلا واویلا

گریه کن هر شبم، سینه زن زینبم

ادامه »

بر آستان تو ای جان، فقیر آمده‎ام
مرا نگاه بکن سر به زیر آمده‎ام

از آن توست بزرگی و من شبیه همه
صغیر هستم و پیشت حقیر آمده‎ام

برای اینکه رها از مَنیّت‎ام بکنی
به پیشگاه تو مثل اسیر آمده‎ام

غم عذاب ندارم ولی ز بیم فراق
ببین به زمزمه‎ی یا مجیر آمده‎ام

شبیه زائر دل‎خسته‎ای که جامانده
به پای بوسی جوشن کبیر آمده‎ام

بگیر دست مرا و ببخش جرمم را
دگر به رُوم نیاور که دیر آمده‎ام

صراط نوکری زهرای تو ولای علی‎ست
همیشه سوی تو از این مسیر آمده‎ام

یتیم کوفه‎ی تنهایی‎ام علی بپذیر
برای توست که با ظرف شیر آمده‎ام

به شوق کرب و بلا، یاد ناله‎ی زینب
به پای سفره‎ی نعم الامیر آمده‎ام

چه کربلاست که شاهی ز صدر زین افتاد
دوباره حیدر کرار بر زمین افتاد

خودت برای خودت دعا کن و برگرد
آخر دعای من به خودم هم نمی‌کند اثری

عبد گمراهم و از راه خطا می‌ترسم
رو نگردان از من اصلا به خدا می‌ترسم

نکند رو بزنم باز محلم ندهی
نکند من بشوم حبسِ دعا، می‌ترسم

علنی پیش نگاه تو گنه‌ها کردم
رفته از این دل آلوده حیا می‌ترسم

زهر تحسین خلایق به نمازم افتاد
از عبادات گرفتار ریا می‌ترسم

شب قدر است به من قول بده رحم کنی
بیشتر از همه از روز جزا می‎ترسم

به زمین مانده کلام شهدا ای مردم
به زمین مانده کلام شهدا می‎ترسم

وای اگر از علی و فاطمه دورم سازند
دور باشم من از این خوان عطا می‎ترسم

آه آه از سفر دور و دراز در پیش
از دم مرگ جدا، مرگ جدا می‎ترسم

ای رضا جان به بزرگی تو دلخوش کردم
در شب اول قبرم تو بیا می‎ترسم

نروم پیش حسین بن علی می‌میرم
زنده باشم نروم کرب وبلا می‌ترسم

گفت زینب که پدر از سر شب بیداری
نرو امشب سوی مسجد به خدا می‎ترسم

سنگ کوفی به سرم می‌خورد اما بابا
کی من از توطئه‎ی سنگ جفا می‎ترسم