چون بیابان که نیازش به نم باران است
بیشتر گریه، تسلّای دل سوزان است

میکده باز شد و زود دویدیم همه
گفته ساقی سه دهه نوبت سرمستان است

گفتم اصلا نروم آخر خطم دیگر
مادر گفت برو خالق تو رحمان است

ما اگر آمده‎ایم از کَرم آل علی‎ست
اختیار دل رعیت به کف سلطان است

رمضان است خدا بنده‎نوازی کرده
سفره‎اش باز شده خانه پر مهمان است

خوب و بد ریزه‎خور حضرت حجت هستیم
پای باباست فقط طفل اگر نادان است

نوکر آن است که از خویش دعایی نکند
آنچه را خواسته ارباب، دعایم آن است

سی شب ماه خدا را به علی بخشیدند
گریه‎ی هر شب ما هدیه‎ی آقا جان است

ما در این ماه مبارک به هوای نجفیم
دلمان وقت مناجات دم ایوان است

گره کور مرا دست رقیه بدهید
هر چه سختی‎ست به یُمن نفسش آسان است

روزه‎ام روضه اگر داشت خدا میخردش
خرم آن دیده که در روضه فقط گریان است

دم افطار من از آب سوالی دارم
آب دیدی چه‎قدر کام حسین عطشان است؟

ادامه »

کشکول من شکسته در این کوچه‎ها خدا
دستی بکش به روی سر این گدا، خدا

هر بار در زده‎ام تو جوابم نکرده‎ای
هر بار گفته‎ای که بیا، باوفا خدا

از بس گناه کرده‎ام این چشمه خشک شد
اشکی برای توبه نمانده است یا خدا

اوج کمال سجده همین سر به زیری است
خیری ندیده بنده‎ی سر به هوا، خدا

گاهی صلاح طفل به تنبیه گشتن است
پس مرحمت نما و ادب کن مرا خدا

این بال، بال نیست، وبالِ پریدن است
وقتی سحر مرا نرسانده است تا خدا

ممنون که باز تا رمضان زنده مانده‎ایم
فرصت شده است تا بزنیمت صدا، خدا

درهم بخر سوا نکنی جان «فاطمه»
درهم بخر به حرمت «خیر النساء» خدا

گر چه کسی ضمانتمان را نمی‎کند
اما هنوز هست خراسانِ ما، خدا

در صحن انقلاب دلم منقلب شده
تا گفته‎ام به حق «امام رضا»، خدا

هر بار کار بندگی‎ام لنگ می‎شود
«إنی أعوذ بالحرم کربلا»، خدا

ما را «حسین» لطف نمود و درست کرد
ما را «حسین فاطمه» کرده است با خدا

در ظاهر است ذکر لب ما «حسین حسین»
در باطن است ذکر لب ما خدا، خدا

این روزها که تشنه‎ترم یاد می‎کنم
کام عطش کشیده‎ی ارباب را، خدا

لب تشنه بود و رفت به گودال، آه آه
دارد صدای شمر می آید ز قتلگاه

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

درد بفرست که ترجیح به درمان بدهم
تا که تسکین به دل زار و پریشان بدهم

دور ماندم ز امام و سر من رفت کلاه
حقم این است از این فاصله تاوان بدهم

سال‎ها منتظرم ماند به سویش بروم
کِی شود خاتمه بر این همه هجران بدهم؟

کاش اشک بصرم باز مرا یار شود
تا جلائی به دل خسته ز عصیان بدهم

نکند قسمت من نیست کنارش بودن؟ 
چقدر وعده بر این دیده ی گریان بدهم؟

چه کنم آخر شعبان شد و من غرق گناه
ترسم این است که قبل از رمضان جان بدهم

بی پناهم، نجفم را بده تا که بروم
تکیه بر گوشه ای از نرده‎ی ایوان بدهم

مرغ روحم به سوی کرب و بلا پر زده باز
تا سلامی به سوی شاه شهیدان بدهم

کاش می‎شد بدهم زندگی‎ام را، عوضش
جرعه‎ای آب بر آن حضرت عطشان بدهم

کاش می‎شد که چنان حر و حبیب و عابس
سر خود را به دفاع از سر جانان بدهم

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

بهار آمده و زرد مانده حاصل ما
هنوز قحطی لبخند توست مشکل ما

اگر چه کوچه‎ی ما رخت سبز پوشیده
هنوز رنگ عزاخانه‎هاست منزل ما

همیشه فرش خیال وصال را شستیم
دوباره گَرد گرفته خیال باطل ما

به پای مساله‎ی دوری تو پیر شدیم
بیا که حل بشود باقی مسائل ما

گناه شهر، خسوفی پدید آورده
تمام سال گرفته است ماه کامل ما

چقدر آه نشسته میان سینه‎ی تو
شبیه شمع برای تو آب شد دل ما

نوای ناله‎ی «هَل مِن مُعین» ندبه‎ی تو
بگو که می‎شود این جمعه نیز شامل ما

محرم و رمضان یا که عید فرقی نیست
همیشه تشنه‎ی اشک است و روضه محفل ما

چقدر گریه برای حسین می‎چسبد
به جای روح، دمیدند اشک، در گِل ما

بلند مرتبه شاهی ز صدر زین افتاد
شده است مصرعی از روضه‎ی تو قاتل ما

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

از سوز عشق دیده‎ی گریان گرفته‎ایم
مثل هوای سرد زمستان گرفته‎ایم

آتش دوای درد دل داغدار ماست
از دست شعله نسخه‎ی درمان گرفته‎ایم

تشنه سراغ چشمه‎ی آب زلال را
از هر سراب بین بیابان گرفته‎ایم

تا خشکسالی دل ما ریشه‎کن شود
هر هفته ختم سوره‎ی باران گرفته‎ایم

ما مردگان مقبره‎های سیاه شب
با ندبه‎های وقت سحر جان گرفته‎ایم

ما در نبود یوسف‎مان گریه می‎کنیم
این درس را ز قصه‎ی کنعان گرفته‎ایم

هر عصر جمعه بی سر و سامان گریه‎ایم
با اشک روضه‎ها سر و سامان گرفته‎ایم

جیره‎خور درِ تو شدیم از ازل ولی
از سفره‎ی کس دیگری نان گرفته‎ایم

این هفته هم گذشت و کماکان نیامدی
این هفته هم گذشت و کماکان گرفته ایم

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

نگفته‎ام به کسی آنچه در دلم دارم
ولی بدان که هزاران هزار غم دارم

فروختم به غمت عیش روزگارم را
ز برکت غم تو خیر دم به دم دارم

خوشم به مرگ اگر نیست زندگی با تو
نفس برای چه؟ وقتی که یار کم دارم

من آن گدایِ بدِ بدحساب این شهرم
که شب به شب ز درت خواهش کرم دارم

به نامه‎ی عملم طعنه زد کسی گفتم
اگر چه اهل گناهم، امید هم دارم

حساب کار من افتاده است دست کریم
ز برکتش روی هر غفلتم قلم دارم

کسی مرا برساند به کربلای حسین
هوای سینه زنی بین آن حرم دارم

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات

با نام و یاد تو امام مهربانی
پیچیده در عالم نسیم زندگانی

تو پیدایش کـون و مکانی
آقای عالم، مهدی صاحب زمانی

تو نیل، تو زمزم، تو دجله، تو فراتی
تو جوشش هر چشمه‎ای، آب حیاتی

باران به اذن توست بارش دارد آقا
بر سبزه‎ها دست نوازش دارد آقا

قلب همه ذرات هستی بی قرارت
زهرای مرضیه بود چشم انتظارت

ای افتخار احمد مختار برگرد
با ذوالفقار حیدر کرار برگرد

با تلخی وشیرینی‎اش یک سال سر شد
صبح ظهور تو کمی نزدیکتر شد

امسال آغازش چون دُری در صدف شد
تحویل سالم رو به ایوان نجف شد

آغاز هر سالم امیرالمؤمنین است
چون احسن الحالم امیرالمؤمنین است

تقدیر و اقبالم امیرالمؤمنین است
امضای اعمالم امیرالمؤمنین است

حبّ علی در سینه‎ی ما جا گرفته
دستان ما را حضرت زهرا گرفته

فریاد مظلومان عالم یا علی شد
معراج ما تا عالم بالا علی شد

مثل نجف بر خاک مشهد سر گذاریم
سلطان علی موسی الرضا را دوست داریم

شاه خراسان سایه‎اش روی سر ماست
الطاف او پشت و پناه رهبر ماست

سلطان به رعیت روزی سالانه داده است
باب عنایات به ما باب الجوادست

ما در تمام عمرمان در زیر دِینیم
از کودکی خاک کف پای حسینیم

در سختی ایام فتح باب داریم
مثل حسین بن علی ارباب داریم

جان شهیدان به خون غلتیده برگرد
سوگند بر طفل گلو ببریده برگرد

جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا امام زمان، شادی روح امام و شهدا و سلامتی رهبر عزیز صلوات